Galapagos

Na De Allerlaatste Tijger (2014), Vierenveertig na Ronny (2016) en Het Reigersnest (2019), alle verschenen bij Oogachtend, is Galapagos het vierde one-shot van Michaël Olbrechts. Het dikke album is gebaseerd op waargebeurde feiten, namelijk de Galapagos-affaire, een mysterie dat in de jaren 1930 de wereldpers haalde en tot op heden voer is voor speculatie. We vroegen Olbrechts om meer uitleg.

“De Berlijnse arts Friedrich Ritter beslist in 1929 de drukke, kapitalistische maatschappij de rug toe te keren en zich met zijn maîtresse Dore Strauch te vestigen op het onbewoonde Galápagos-eiland Floreana. Hij is geobsedeerd door Friedrich Nietzsche en vastbesloten om als eerste diens übermensch-concept tot in het extreme te benaderen. Dore, een van zijn patiënten, wordt door de charismatische dokter overtuigd met de belofte dat hij haar op het eiland definitief zal kunnen genezen van haar multiple sclerose. Door omstandigheden haalt hun verhaal de wereldpers, en niet snel daarna komen de eerste ongewenste bezoekers op het eiland en hun bewoners af. Zo beslist het Duitse koppel Heinz en Margret Wittmer in 1931 om ook op Floreana te gaan wonen. Heinz wilt de economische crisis en de opkomende NSDAP van Adolf Hitler ontvluchten en is gefascineerd door het verhaal van ‘De Adam en Eva van de Galápagos’. Margret is op dat moment hoogzwanger. Dokter Ritter gruwt echter van het idee ‘zijn’ eiland te moeten delen, en weigert hen alle hulp. De gemoederen raken al gauw verhit. Tot een echt kookpunt komt het wanneer er ook nog een excentrieke barones met haar twee minnaars op het eiland neerstrijkt. Zij heeft megalomane plannen met het eiland en is ook nog eens extreem agressief. De situatie escaleert compleet en tijdens een langdurige periode van hitte, hongersnood en droogte lopen de spanningen op het eiland gruwelijk uit de hand. Wanneer er in 1934 plotseling enkele bewoners mysterieus verdwijnen is iedereen op het eiland verdacht…”