Heel wat veelbelovende albums blijven onvertaald op de plank staan. Deze Identiteitsstoornis verscheen oorspronkelijk als de Franstalige trilogie Milo (2007-2011). Het is een futuristische politiethriller die zich situeert in Los Angeles in 2030. Met deze vertaling komt het echte 2030 echter wat te dichtbij — denk maar eens aan het design van de auto’s bijvoorbeeld — en plots bevinden we ons dus in 2050! Het moet wel geloofwaardige sciencefiction blijven natuurlijk.

Criminagent Milo Deckman is getuige van een moord op een vrouw. De identificatie in het mortuarium zorgt voor een verrassing. Het rechteroog zegt Flora Nesbitt, vrouw van professor en chemisch onderzoeker Jan Nesbitt, terwijl het linkeroog beweert dat het om Amélie Cinil, vrouw van tandchirurg Camille Cinil, gaat. Alle twee de heren beweren dat het hun vrouw is… Een echtgenote dus met op zijn minst een dubbelleven. Meneer Nesbitt lijkt nog het minst te treuren. Als hij zijn ontdekking maar kan verkopen aan drugsbaas Ramos. Synthetische drugs, met deze formule kan hij schatrijk  worden. Hallo, in 2050? Wij hebben wel de tv-serie Breaking Bad gezien en mogen dus kenners genoemd worden. Crystal meth maken wij in ons bad! En wat met die gevaarlijke synthetische drug fentanyl bijvoorbeeld? Toch ook kunstmatig geproduceerd in een lab! Lauwert Uitgeverij had dit album toch beter wat vroeger vertaald.

Philippe Scoffoni tekende al Exo (2018 in het Engels) en Neoforest Cocto Citadelle (2023 in het Frans). Toch maar eerst even nakijken of we deze plotten niet overschatten. Auteur Benoît Rivière schreef Missy (2006 in het Frans) en Gevangenen (2022). Scoffoni gebruikt sobere kleuren. We merken weinig variatie in de gezichten, wel veel rimpels en plooien.

Een gouden tip is natuurlijk de firma Dreams & Trips. We halen meteen een lidkaart en als we dan toch een keertje klinisch sterven, kiezen we voor een “tijdelijke dood”-procedure. Ja hoor, ook in 2024!

CHRIS HUYBRECHTS