Albert is een achttienjarige die in september 1962 nog de laatste twee weken vakantie doorbrengt aan de kust van Bretagne in het vakantiehuis van zijn ouders in het dorp Kertudy. Twee vrienden, Francis en Edouard, zitten in dezelfde situatie en beginnen binnenkort hogere studies. Hun ouders zijn allemaal huiswaarts vertrokken met de rest van het gezin. De drie hebben dus het kot vrij en genieten nog van de zee, het strand en de wijnkelder van een van hun vaders. Tijdens een avondje kampvuur op het strand verschijnt plots een aantrekkelijke jongedame, Odette, die wil gaan zwemmen, maar toch nog eerst even bij het drietal gaat zitten. Na een aantal slokken wijn trekt ze haar kleren uit en duikt het water in. De drie gaan haar achterna, het hoofd al een beetje op hol. Kort daarop stopt Odette met zwemmen en verlaat het gezelschap. ’s Anderendaags hopen de drie jongelui dat Odette terug verschijnt op het strand maar helaas. Wanneer de dag daarna Albert bij de kruidenier z’n inkopen doet, treft hij op straat onverwacht Odette. Ze wordt uitgenodigd om ‘s avonds te komen eten. De drie jonge kerels zijn in de wolken wanneer Odette ook effectief komt opdagen. Na het eten is Odette terloops erg benieuwd of de jongens weten welke vakantiehuizen in deze periode al leeg staan na het vertrek van de bewoners en of die huizen binnenin mooi zijn ingericht. De jongens blijken goed op de hoogte van het leven van de andere dorpsbewoners. De nieuwsgierigheid is alleszins gewekt en ze gaan samen kijken naar een leegstaande villa. Eens binnen stelt Odette voor om te vrijen in het echtelijk bed. Francis en Edouard rennen naar boven en leggen zich al naakt klaar, Albert aarzelt. Op dat ogenblik laat Odette twee kornuiten, Marius en Edmond, de woning binnenkomen en ze nemen onverwacht enkele foto’s van de naakte Francis en Edouard. Marius dreigt de foto’s openbaar te maken tenzij ze hem helpen enkele meubelen naar hun bestelwagen te brengen, zogezegd voor een sociale herverdeling van bezit. De drie jongens gehoorzamen, de schande van de naaktfoto’s kunnen ze missen als de pest. Na het vertrek van de bestelwagen denken Francis en Edouard er vanaf te zijn, maar enkele dagen later worden ze opnieuw gechanteerd om te helpen bij het weghalen van inboedel uit een andere villa. Tot overmaat van ramp is Albert ondertussen stapelverliefd geworden op dievegge Odette. En het lijkt wederzijds. Dit moet fout lopen…

Het gedrag van de jongeren getuigt misschien niet van voorbeeldige ethiek, maar het is een prachtig verhaal en ook aannemelijk gebracht. De meubelen worden immers weggehaald bij welstellende families die geen boterham minder zullen eten. Het is Pascal Rabatés soort pleidooi voor een betere sociale verdeling. De jonge kerels lopen echter uitsluitend in hun seksuele verkenningsperiode — het zijn de nog relatief brave jaren 1962 — hun testosteron achterna en ze laten zich strikken door een sensuele juffrouw. We zien ook het enigszins afschermen van het imago van de betere, zogezegd eerbare klasse, en de beperkte gevolgen voor hun misstap tegenover een zwaarwichtiger behandeling van de anderen. Staat dit alles wel in een juiste verhouding? Een pure liefde laat evenwel alle niet essentiële dingen terzijde.

Pascal Rabaté kennen we van andere schitterende albums, zoals De Maria van Plastic, De Feestwinkel, Leve de Branding! en Ibicus. Het in beeld brengen van thema’s die handelen over diepmenselijke contacten en relaties zit in zijn vingers. Hij werkt met een veeleer sober, fijn lijnenspel en overwegende pasteltinten in een juiste belichting. Zijn clair-obscur zorgt voor reliëf en expressie. Een geweldig album, het sleurt je mee in de belevenissen van de hoofdpersonages. Hoort bij onze top-10 van 2022.

JAN GOFFIN