Zes mensen wier leven is uitgedraaid op een totale mislukking. Er was alles. Vandaag is er niets. En morgen zal er ook niets meer zijn. Eén ding bindt hen: hun lamlendige job. De zes halen huizen leeg van mensen die in alle eenzaamheid zijn gestorven. Meestal komen ze er maar aan te pas als het lijk al volop ligt te rotten, half opgegeten door de maden of nog erger. Niemand mist de overledenen. Niemand mist hun vaak schamele bezittingen. Dus nemen ze alle spullen mee om die te laten veilen. Het enige dat deze poetsbende laat liggen, is het lijk. Dat is voor de begrafenisondernemer. Over hun schouders kijken de bazen nauwlettend toe dat er niets gestolen wordt. De verwijten, de onuitwasbare stank en het armoedig loon zijn voor hen.

Het eerste deel van RIP kwam binnen als een gitzwarte polar, een onweerstaanbare mix van Reservoir Dogs en Derrick. Dit was grof. Dit was cynisch. Dit was machtig. Nu de volgende twee delen (eindelijk) zijn verschenen, fluiten we pas echt op onze vingers. Scenarist Gaet’s zet in elk nieuw deel een van de teamleden centraal en breidt het verhaal uit, verteld vanuit hun stand- en oogpunt. Dit concept is niet nieuw (Hard tegen Hard, Quintett, Blue Note,…), maar de Fransman maakt er een wel heel intrigerend web van. We zijn nu drie delen ver en de eerste drie Really Inspiring People hebben een wel heel eigen agenda. Bovendien blijken de lijken ook nog eens een verband met elkaar te hebben. Dit is echt magistraal bedacht.

De semi-karikaturale stijl van Julien Monier past wonderwel bij het verhaal. Net geloofwaardig genoeg om de horror en de stank te ervaren, en net grappig genoeg om toch verder te lezen. Alle focus ligt ook op de personages die in bijna elk plaatje centraal staan en je zelfs durven aan te kijken. Je wordt er zowaar ongemakkelijk van.

Drie delen, driemaal 112 bladzijden. Een forse hap. Ons is het niet gelukt, maar we raden je toch aan om de drie delen niet in één ruk uit te lezen. Probeer hoofdstukgewijs te genieten van deze strip. Laat je elke dag verrassen door zijn grove rauwheid, door de plotwendingen en de heerlijke dialogen. RIP zal je vakantielectuur een extra dimensie geven. Eentje vol verrassing, stank en cynisme. Heerlijk. Geniet ervan, want je leeft maar één keer voor je sterft!

“Bessie, de buitengewone pilote met Cherokee en Afro-Amerikaanse roots, ligt bewusteloos in een modderpoel. Maar met haar hoofd blijft ze in de wolken… We werpen een blik op haar jeugd: de tijd waarin ze naar Frankrijk reisde, een land dat vrouwen toestond een luchtvaartopleiding te volgen. Daar, op de Caudron du Crotoy, werd Bessie een buitengewoon bekwame pilote. Maar ze zou er ook emoties ervaren die haar leven tekenen… Een leven dat ten einde zal komen wanneer Bessie haar vijanden van de Ku Klux Klan niet verslaat… Een sleutelalbum, net voor de grote finale van het spannende Black Squaw-vierluik!”

“Stem op Dokus! Hij is een oen, maar hij accepteert het! Zesentwintig albums en duizenden gags later gebeurt er nog steeds van alles op de Sint-Hillariusschool! Dokus heeft al lang begrepen wat de beste verdediging is (‘niets doen en laten straffen’), maar heeft toch nog niets van zijn poëtische geest verloren. En die werkt aanstekelijk. Terwijl hij zich de allerslechtste leerling waant, besluiten de schooltassen te spijbelen. En hoeveel zeven keer zes is? Alleen meneer Peeters hoopt nog op het antwoord!”

“Maak kennis met echte dinosaurussen in deze beestachtig spectaculaire strip! Welkom in Dinopark, een buitengewoon dierenpark waar al je favoriete dinosaurussen weer tot leven zijn gekomen! Wil je iets groots? De gigantische argentinosaurus met zijn 80 ton zal je niet teleurstellen! Ben je op zoek naar een kick? Bewonder dan de aanval van de carnotaurus, de dinosaurus die ook wel de ‘vleesetende stier’ wordt genoemd! Wil je liever een mooie glimlach bewonderen? De T. rex zal je graag die van hem tonen… En om te ontspannen, mag je de gloednieuwe waterzone van het park met zeereptielen uit het mesozoïcum zeker niet missen. Maar pas op: vissen is hier verboden, anders zou je wel eens zelf aas kunnen worden!”

“Een prachtige ode aan de vele auto’s in de Lefranc-reeks. Begon Jacques Martin de stripreeks Lefranc om de auto’s te kunnen tekenen die hij in Alex niet kon tekenen? Deze vraag is opzettelijk provocerend. Maar toch… In Lefranc zijn auto’s niet zomaar decorstukken. Ze vormen eerder een rode draad: van album tot album ondersteunen ze het ritme, dragen ze bij tot de sfeer, verschaffen ze de lezer geografische en tijdsgebonden referenties via getrouwe reproducties van de modellen die in een bepaald land op een bepaald moment in gebruik waren, en karakteriseren ze de personages. Lefrancs Alfa Romeo Giulietta Sprint Veloce past perfect bij de jonge verslaggever. Het personage Axel Borg is trotser en heeft veel auto’s: Rolls-Royce, Bentley, Ferrari. Jacques Martin was dankzij auto’s bij het weekblad Kuifje binnengekomen. In het voorjaar van 1948 stelde hij het project van een autocolumn voor, die hij tot 1953 heeft volgehouden. Dit boek toont aan dat auto’s zijn werk altijd zijn blijven vergezellen.”

“De nieuwe commissaris heeft het niet zo op Boma begrepen. Ze zoekt allerlei oude dossiers op waarin Boma ooit betrokken was en meent daarin aanwijzingen te vinden van criminele activiteiten. Boma wordt gearresteerd en gaat in afwachting van het volledige onderzoek de nor in. Dat loopt uiteraard niet goed af. De gevangenis is bevolkt met grote en kleine misdadigers die daar zijn terechtgekomen door toedoen van Boma of de Kampioenen. Het is dan ook een hele klus om voor Boma een geschikte celgenoot te vinden. Finaal vindt hij onderdak in de cel van DDT. Boma denkt rust te vinden, maar het leven in de gevangenis wordt hem onmogelijk gemaakt door al zijn tegenstanders. Op een dag raakt hij betrokken in een ontsnappingspoging, waaraan ook Mark Vertongen, tegen wil en dank, meewerkt.”

“Geïnspireerd op de hoofdpersonages uit een negentiende-eeuws toneelstuk start Willy Vandersteen in 1972 een nieuwe reeks op over twee lustige vagebonden, Robert en Bertrand. Aanvankelijk zijn de twee hoofdpersonages nog schelmen, maar al snel evolueren ze steeds meer tot voorvechters van recht, gelijkheid en vrijheid. Standaard Uitgeverij bundelt de eerste 65 verhalen nu in lijvige integrales in kleur mét een achtergronddossier. Deze integraal bevat volgende verhalen: Het Raadsel Zarata, De Geheimen van de Mont Blanc, De Titanen, Fantoom op Spoor Zeven, De Vliegende Hollander, De Dochters van de Zon en De Demon van Paracelse, oftewel de delen 36 tot 42.”