Een nieuw verhaal, tijdperk en decor, een nieuwe tekenaar (Vincent Wagner), dezelfde scenarist (Didier Convard, zelf een vrijmetselaar).

“1673, Londen. Vrijmetselaar John Blod is niet echt de belichaming van de humanistische principes van zijn broederschap. Deze arme rentenier heeft zijn fortuin verkwist met eindeloos feesten… Op een avond, wanhopiger dan ooit, begaat hij twee misdaden die hem dwingen op scheep naar Amerika te gaan. Alsof dat niet genoeg is, zinkt zijn schip. Op het strand waar hij aan land komt, nemen indianen hem op. Dit is het begin van de verlossing voor John. Hij, die het vertrouwen in de mensheid had verloren, gaat op zoek naar betekenis en schoonheid. Samen met zijn nieuwe stam beleeft hij hun riten. Het is verbijsterend: ze lijken op de heilige ma onnieke rituelen uit de oude wereld… Is dit het bewijs van de universaliteit van de boodschap van de broeders die hij heeft opgegeven?”

Start van een vijfdelige reeks door Marc-Antoine Boidin (De Oorlog van de Sambers, Endurance) en stripdebutant Jean-André Yerlès. Deze laatste schreef al drie Franse films en hij werkte als scenarist mee aan een tiental Franse tv-reeksen. Legio Patria Nostra is zijn eerste stripreeks.

“1856, Lyon. Casimir, een staatjongen, pleegt een moord in een poging om zijn moeder te beschermen tegen haar gewelddadige pooier. Samen met zijn beste vriend, Dino, die droomt van een beter leven, ontvlucht hij de stad. Maar je lot proberen te ontlopen is een gevaarlijk spelletje en ze belanden in de klauwen van de Moor, een tirannieke, verdorven bendeleider. Casimir slaagt er opnieuw in te ontkomen en leert Évariste kennen, een voormalige soldaat, een dandy en een onverbeterlijke gokker. Samen nemen ze dienst bij het Vreemdelingenlegioen, onder een valse naam. Voor het eerst sinds lange tijd is er weer licht in het leven van Casimir, in de gedaante van Zélie, met haar groene ogen en haar wonderlijke temperament. Ja, Casimir gaat zelfs aan het dromen en besluit te deserteren. Het verhaal van Casimir begint nog maar net, hij kan onmogelijk weten dat hij een held zal worden.”

Deze maand geeft Daedalus zowel de integrale editie van het tweeluik De Pin-Up van de B-24 in hardcover uit als het daarin gebundelde deel 1 als softcover. In november volgt deel 2 als softcover. In de integrale editie staat ook nog een schetsdossier als bonusmateriaal. Het duo Michel Chevereau en Jack Manini (Liefde in Oorlogstijd, Het Meisje van de Wereldexpo) stond al garant voor Onder een Loden Hemel en De Wet van de Kanun.

“‘Ik ben niet zomaar een tekening, ik ben de engelbewaarder van mijn B-24.’ Voor Glenn is wat er in mei 1944 gebeurt een ware ramp. De dag waarop zijn bommenwerper crasht — hij is de enige overlevende — botst het hospitaalschip Louisiana op een zeemijn. Aan boord zijn drie verpleegsters, Lana, Glenns vrouw, Alice, de vrouw van Fred, zijn copiloot, en Candy, de vrouw van Johnny, de bombardeur. Ze zijn voorgoed verdwenen… Vijftien jaar later reist oud-majoor Glenn Baxter naar Libië voor een missie van een firma die naar olie speurt. Hij wil van de gelegenheid gebruikmaken om het wrak van zijn bommenwerper te vinden en te achterhalen wat er met zijn bemanning is gebeurd.”

Eerste vertaling van het album. Blitz stopte indertijd bij deel 7. Scenarist Daniel Bardet verscheen onlangs op 23 april. François Dermaut ging hem in 2020 voor.

“Herfst 1592… in Sedan woont koning Hendrik IV een door hemzelf gearrangeerd huwelijk tussen de heer van Turenne en de hertogin van Bouillon bij. Voor zijn openlijke steun heeft de heer van Turenne zich rijkelijk laten betalen door de meest biedende, precies het bedrag dat het trouwe Langres, de ‘ongerepte stad’, net aan de koning betaalde. Zuster Gervaise, Gunther en Pritz zijn belast met het vervoer van die schat doorheen het koninkrijk, naar de Limousin en de Périgrord. Die ogenschijnlijk eenvoudige missie is echter niet zonder gevaar en is slechts een dekmantel voor een duivels plan waar onze huurlingen geen weet van hebben. Een feilloos en goedkoop wapen dat overal van pas komt waar een belegerde stad moet vallen, een wapen dat de koningen verdomd zou interesseren, en hun vijanden van de Liga nog meer. Alle spionnen, soldaten, wachters, struikrovers, ritselaars en beurzensnijders beginnen zich van nu af aan te mengen in dit ruige spel…”

Tekenares Marie Duvoisin kennen we nog van het goed onthaalde (en uitverkochte) one-shot Onze Navelstreng. Het tweeluik Jukebox Motel is een bewerking van een roman van Tom Graffin. Deel 2 verschijnt dit najaar. Het brengt ons terug naar de jaren 1960. Liefde, verlies, Johnny Cash en een angstwekkende medewerker van Andy Warhol bepalen het verhaal.

“1967. Thomas Shaper staat op het punt het schilderen op te geven wanneer een van zijn door Andy Warhol opgemerkte doeken wordt verkocht voor een fortuin. Geconfronteerd met dit buitenproportionele succes verliest de schilder zijn houvast. In een opwelling vertrekt hij naar Californië waar hij Johnny Cash ontmoet, die ook in de greep van de twijfel zit. Verpletterd door de roem vertrouwt de legendarische countryartiest de schilder toe dat hij maar naar één ding verlangt: het vinden van een “duivelse plek”, zoals hij het noemt, waar hij eindelijk innerlijke rust kan vinden. Vanaf dat moment maakt Thomas de zoektocht naar deze plek tot zijn eigen zoektocht…”

Na ontzettend knap geschilderde one-shots over Superman, Batman, Wonder Woman en Shazam! presenteert hetzelfde duo Alex Ross en Paul Dini een tweeluik over de Justice League.

“Een buitenaards virus dreigt de aarde uit te roeien, tenzij de Justice League of America een remedie kan vinden en verdere infectie kan voorkomen. Als het nieuws naar buiten komt, raakt de wereld in paniek en breken rellen uit. Nu moeten de helden hun eigen angsten bedwingen en de landelijke hysterie de kop indrukken. Hoewel de JLA de Grote Drie (Superman, Batman en Wonder Woman) bevat, verschijnen hier ook minder bekende personages, zoals J’onn J’onzz, de Martian Manhunter, The Flash, Green Lantern en Aquaman. Iedereen krijgt de kans om zijn of haar specifieke vaardigheden te gebruiken om de dreiging het hoofd te bieden.”

Nieuwe fantasytrilogie van de makers van Ash (Daedalus, collectie 1800).

“Het zijn zware tijden voor tovenaars. De explosie van een batobus in het midden van de rivier wakkerde het vuur aan van extremisten die ervan dromen ze allemaal te laten verdwijnen. Terwijl ze wacht op de mentor die haar zal helpen haar krachten onder de knie te krijgen, stopt Magda met haar goedkope truukjes. Alles zou in orde zijn als een geest niet probeerde haar lichaam in bezit te nemen. Magda zal zich moeten beseffen dat haar dubbele glyph haar in het hart van conflicten plaatst die haar te boven gaan, en dat ze onverwachte allianties moet smeden om te overleven.”

Dark Dragon Books schiet goed op met de vertaalachterstand die Glénat had opgelopen en die er uiteindelijk de brui aan gaf. Dit is de vertaling van het tiende album, inclusief het dossier dat in de vertalingen van Glénat niet werden opgenomen. In het Frans zijn inmiddels twaalf bewerkingen naar het oorspronkelijke werk van Robert E. Howard verschenen. Hij schreef zelf eenentwintig novelles en romans. Jean-Luc Masbou, de tekenaar van Sabels en Galjoenen, Robilar en Garulfo, gaf recent te kennen dat hij ook een verhaal zal verstrippen.

“Een willekeurige stadstaat, ergens tussen Zamora en Corinthia. In de gevangenis snelt zijn reputatie als huurling Conan vooruit. Hij wordt benaderd door Murilo, een invloedrijke aristocraat die de diensten van de Cimmeri r wil inhuren om van zijn politieke tegenstander af te komen: de rode priester Nabonidus. Conan slaagt erin te ontsnappen en infiltreert vervolgens het afgesloten huis van zijn doelwit. Maar daar ontdekt hij dat achter de machtsstrijd tussen Nabonidus en Murilo misschien iemand anders aan de touwtjes trekt… In dit nieuwe album beschrijven Patrice Louinet en Paolo Martinello Conan als een dief en huurmoordenaar door het lot verbonden met twee bandieten van een heel andere soort.”

Stéphane Louis is de tekenaar van heel wat vooral sf-reeksen. Hij is ook de tekenaar van de volgende albums van Aquablue. Daarnaast schrijft hij strips voor anderen, af en toe met specifieke thema’s. In Liefde en Haat nam hij racisme op de korrel, in Mijn Vader, de Dronkaard het alcoholisme van zijn eigen vader en in Road Therapy bracht hij mensen met psychische stoornissen bij elkaar. Louis lijdt zelf ook aan een psychische stoornis. Hij is bipolair. En hoe dat precies werkt in zijn hoofd legt hij uit via het one-shot De Man zonder Lach.

In dit fantasierijke verhaal voert Louis een futuristische wereld op waarin lachen verboden is, behalve voor de koning en zijn hofhouding. Zijn broer aast intussen op de troon. De koning wordt echter vreselijk depressief nadat zijn dochter van huis wegloopt en bij een man terechtkomt die bij zijn geboorte werd gestraft omdat hij het waagde te lachen.

“Meneer Hubert 31-36 is een ‘man zonder lach’. In het koninkrijk waar hij woont, is elke vorm van plezier verboden voor de ‘Grimmigen’, de gewone mensen. De kleinste overtreding van de wet leidt tot vreselijke straffen. Meneer Hubert draagt trouwens nog de littekens die zijn toegebracht door het totalitaire regime voor een simpele, gesmoorde lach in zijn kindertijd… Op een dag ontmoet hij geheel toevallig de dochter van de koning, meneer Vrolijk. Verdwaald en loltrappend is de prinses zich niet bewust van de risico’s die op de loer liggen, want voor de Lachpolitie maakt het niet uit wie ze is… Meneer Hubert moet angstvallig en tot elke prijs die onbezonnen grapjas, die hen allebei in gevaar brengt, doen zwijgen.”

“Roos Vink is de allerkleinste en jongste brugklasser op de grootste school van het land. Ze vindt het verschrikkelijk. Dankzij haar vrienden en beste vriendin Alana weet ze het er toch goed vol te houden. Gelukkig heeft Roos ook vrije tijd en die besteedt ze heerlijk thuis met haar lieve familie en haar hondje Marie!

De strips van Roos Vink staan sinds 2007 elke week in tijdschrift Tina, het Roos Vink-album Snotneus! was Jeugdalbum van het Jaar 2021.”

“Roos Vink is de allerkleinste en jongste brugklasser op de grootste school van het land, het Enigmacollege. Ze heeft er een paar fijne vrienden maar helaas ook een vervelende aanbidder: Pieter Brillewieter. Thuis heeft Roos het erg gezellig samen met haar papa, mama, broer Erik en zusje Indi.

De strips van Roos Vink staan sinds 2007 elke week in tijdschrift Tina, het Roos Vink-album Snotneus! was Jeugdalbum van het Jaar 2021.”