“Aan het einde van de Trojaanse oorlog besluit Odysseus terug te keren naar Ithaca, maar de terugweg is lang en moeilijk. Geconfronteerd met de toorn van de goden van Olympus, moet hij vele gevaren het hoofd bieden: de nimf Calypso, de prinses Nausicaa, de Cyclopen, de tovenaar Circe en de Sirenen. Wanneer hij eindelijk in Ithaca aankomt, wordt hij herenigd met zijn zoon Telemachus, maar hij moet nog steeds vechten om zijn koninkrijk te bevrijden van kwaadaardige vrijers om zijn geliefde Penelope terug te winnen.”

“De Vijf maken in de Paasvakantie een trektocht op de fiets. Onderweg maken ze kennis met Richard Kent. Hij is een zoon van Thurlow Kent, diamantslijper en een van de rijkste mannen van het land. Richard trekt een tijdje met hen op, maar gaat er dan plots vandoor. Hij wordt echter opgewacht door een stel criminelen onder leiding van Rookie, die hem willen gijzelen. Richard weet te ontkomen, maar dan wordt Dick voor hem aangezien en door de mannen ontvoerd. Dick wordt in de Owl’s Dene gevangen gehouden, in een oud kasteeltje. De anderen gaan op zoek en vinden het kasteel waar Dick gevangen zit. Wanneer ze het terrein oplopen, sluiten de smeedijzeren hekken zich achter hen en zitten ze in de val. Rookie bemerkt de vergissing, maar als ze dan op het punt staan te worden vrijgelaten wordt de echte Richard herkend waarop ze met z’n allen opnieuw gevangen worden genomen. Richard slaagt erin om zich in de achterbak van de auto van de gangsters te verbergen, waarna hij meerijdt en in het dorp de politie waarschuwt, die daarop de bende ontmaskert. Julian laat de politie de ruimte zien waar een ontsnapte veroordeelde zich verbergt. Deze man had een deal met de bende gesloten als ze hem zouden helpen het land uit te vluchten.”

Start van een tweeluik van tekenaar Yannick Corboz (Moordenaar op Maat, De Verhoeven Brigade) en scenarist Stephen Desberg (De Schorpioen, I.R.$.). Van dit album verschijnt ook een luxe op 100 exemplaren met linnen rug, een andere coverillustratie, een schetsdossier van 16 pagina’s en een door Corboz gesigneerde ex libris.

“De jonge Linn steelt een Egyptisch medaillon van onschatbare waarde van de gewelddadige Argonovitch. Op het medaillon wordt de mysterieuze (en tot dusver onbekende) godheid Aton vernoemd. Terwijl Linn aan de woede van Argonovitch probeert te ontkomen belandt ze plots in het middeleeuwse Parijs. Maar er klopt iets niet. Hoewel de tijd en plaats juist zijn lijkt er zich een alternatieve geschiedenis af te spelen…”

“‘Ze zwaaien allebei met een rode doek, niet met een witte. Rood staat voor gevaar. Hij waarschuwt ons!’ Als Julian, Dick, Anne, George en Timmy met twee kampeerwagens op vakantie gaan, ontmoeten ze Nobby, een jongen die met zijn circus in de buurt kampeert. Ze sluiten vriendschap met hem en zijn chimpansee Pongo. Twee van de circusartiesten zijn echter niet zo blij met de aanwezigheid van De Vijf…”

Voor deze vierdelige sf-reeks gaat Jaouen Salaün (Carthago Adventures, Eternum) solo als tekenaar én scenarist.

“2122, ergens in Noord-Amerika. De wereld van vroeger is nog slechts een verre herinnering. De laatste sporen van de beschaving zijn bijna weggevaagd en ingenomen door woestijn. Tegen die apocalyptische achtergrond loopt een man, samen met een reus. Hij komt bij een gemeenschap en vraagt een onderhoud met hun leider. Hij verkondigt een profetie: op een dag zal er een man zonder gelaat komen. Hij alleen zal een einde kunnen maken aan het menselijke lijden. Die gemeenschap is ook die van de jonge Joshua. Hij heeft ruzie met zijn vader, krijgt voor het eerst te maken met liefdesperikelen, raakt in de greep van geweld en probeert zijn plaats te vinden in de wereld. Hij stelt zich vragen over zijn afkomst en over de vreemde krachten waarover hij beschikt. Voor hem is het uur van de onthulling nakend…”

Luc Cromheecke stelde in zijn door Bruno de Roover geschreven one-shot De Tuin van Daubigny al de impressionistische kunstenaar Charles-François Daubigny (1817-1878). In zijn op stapel staande soloproject De Magnifieke Monet legt hij zich toe op de bekendste impressionist, Claude Monet (1840-1925). Zijn vertelling wordt een trilogie over de levensloop van “de geniale impressionist, dandy, knorpot en levensgenieter”.

Elk deel van deze detectivereeks, die is gebaseerd op de romans van Pierre Lemaître, is een compleet verhaal, een afgeronde zaak.

“Wie kent Alex echt? Ze is mooi, opwindend… Werd ze daarom ontvoerd, geïsoleerd en overgeleverd aan een gruwelijk lot? Wanneer de politie uiteindelijk ontdekt waar ze werd gevangen gehouden is Alex echter al lang ontsnapt en opnieuw verdwenen. Alex is slimmer dan haar beul. Alex vergeet niemand en vergeeft niets…”

Laatste deel van de piratenreeks. Aan het roer staan tekenaar Guy Michel (Drakenbloed) en de scenaristen Arnaud Delalande en Erick Surcouf (jawel, een werkelijke nazaat van de Franse kaapvaarder).

“1801. Dankzij een verdrag met de Engelsen, slagen Surcouf en zijn bemanning erin terug te keren naar Frankrijk. De kaapvaarder maakt van de rust gebruik om de hand te vragen van zijn knappe Manon en besluit dat het tijd is om een gezin te stichten, ver weg van de strijd. Maar mensen blijven mensen en al snel breekt er weer oorlog uit… Surcouf weigert Napoleons aanbod om een van zijn vloten aan te voeren, maar dat betekent niet dat Surcouf zijn land niet langer wil steunen. En voor zijn grootse terugkeer laat de Tijger van de zeeën een gloednieuw, te duchten schip bouwen: Le Revenant. En zo begint hij aan zijn laatste gevecht…”

De voorliefde voor het werk van de Duitse schilder Caspar David Friedrich (1774-1840) sijpelde bij Bart Proost al door in zijn inmiddels ook in het Duits vertaalde one-shot Kaspar Hauser. Verhast, de scenarist van Jorikus Magnus en Kaspar Hauser, hielp Proost bij de teksten van de biografie Caspar David Friedrich. In 2024 is het tweehonderdvijftig jaar geleden dat de schilder geboren werd en dit album zal tegen dan ook wel enige ruchtbaarheid krijgen als vertaling. Voor Daedalus is dit album trouwens een primeur: het is het eerste stripverhaal dat geen vertaling is.

“In zijn verstilde natuurbeelden toont Caspar David Friedrich zich een meester. De afgebeelde figuren staan vaak met hun rug naar de waarnemer, wat voor een extra dimensie bij de beleving zorgt. In dit bijzondere boek neemt Bart Proost je mee door een donkere periode in zijn eigen leven, dat hij spiegelt aan het leven van Caspar David Friedrich die, net als Proost, troost en rust vond in natuurbeelden en in de stilte. Want soms is stilstaan gewoon… vooruitgaan.”