De Vlaming, hij blijft de gemoederen bezighouden. Het voorbije jaar verscheen er een uiterst succesvolle televisiereeks, een officiële, zeer serieuze Canon en een iets minder serieuze variant. Dat alles om de Waarheid te achterhalen over wat Vlaanderen is en waar het heen gaat. Een uit de hand gelopen identiteitscrisis.
Gelukkig zijn er naast al die televisiemakers, schrijvers en academici ook nog cartoonisten die als geen ander hebben begrepen dat de Waarheid schuilt in de uitvergroting. Laten we maar gewoon lekker kort door de bocht zeggen hoe het is: de Vlaming is een harde werker, houdt van goede spijzen, vreest het onbekende (inclusief de Waal), wantrouwt België (tenzij het de nationale voetbalploeg betreft), is separatistisch en houdt van gezellig samenzijn.
Lectrr is sinds jaar en dag huiscartoonist bij De Standaard. Om voor eens en altijd een antwoord te bieden op de vraag wie de Vlaming is, dook hij zijn archief in en vat hij onze recente geschiedenis in een bont kleurenpallet. Herbeleef de hoogtepunten en ergernissen van weleer, en vergeet vooral niet te lachen.
Het nieuwe aan deze herziene editie is dat er rond de al bestaande uitgave een coverwikkel (sleeve) is geplooid met een artprint erbij.
“Terwijl hun zoon verwonderd toekijkt, dansen ze op Nina Simones Mr. Bojangles. Hun liefde is magisch, duizelingwekkend, een eeuwig feest. Bij hen thuis is er alleen plek voor plezier, fantasie en vrienden. Degene die de toon zet, die het bal leidt, is de moeder: een onvoorspelbaar, extravagant en levendig type. Zij is degene die Mejuffrouw Supertopinada heeft geadopteerd, een grote exotische vogel die losloopt in het appartement. Zij is degene die ze constant meesleept in een wervelwind van poëzie en utopieën. Maar op een dag gaat ze te ver. En vader en zoon moeten er alles aan doen om het onvermijdelijke te vermijden, zodat het feest koste wat kost kan doorgaan. De uitdrukking ‘gek van liefde’ komt als nooit tevoren tot leven…”
Stripboekje op liggend formaat met een geestige parodie op Blake en Mortimer door Bob De Moor, de tekenaar die zelf het laatste Blake en Mortimer-verhaal van Edgar P. Jacobs heeft afgewerkt na diens dood.
Door de voorpublicatieformule in het tweewekelijks verschijnende stripblad Eppo neemt Uitgeverij L haar tijd om de albums van de sf-reeks U.C.C. Dolores te publiceren. In het Frans zit de reeks begin oktober aan deel 5.
“Na de rampzalige ontsnapping uit Fort Messaoud, neemt de U.C.C. Dolores Mony en Kash mee naar een mysterieuze bestemming. Het schip, geërfd van generaal McMonroe, ontsnapt ternauwernood aan een Rasseth-aanval en de reis eindigt voor een enorme poort die de doorgang verspert naar het labyrintische hart van een dode maan. Daar bevindt zich het beruchte rode kristal waarvoor menigeen bereid is te doden. Zelfs als daarmee alle wetten, van welke god dan ook, worden overtreden.”
In 2021 gaf BD Must de complete reeks Pom en Teddy opnieuw uit in een mooi verzorgd pakket van tien hardcovers. De eerste drie delen worden nu aangeboden in een ander pakket.
“François Craenhals is een van de meest populaire tekenaars van de Frans-Belgische strip. Met Pom en Teddy, De Koene Ridder en De 4 Helden bereikte hij het grote publiek en was een van de pijlers van het weekblad Kuifje. Pom en Teddy verscheen voor het eerst in Kuifje in 1953. Deze reeks met een grafische stijl geïnspireerd door Edgar P. Jacobs, wordt een van de pareltjes van de Brusselse school. Pom en Teddy is de enige stripreeks die zich afspeelt in de coulissen van het circus, een magisch universum waar poëzie en avontuur elkaar nog kunnen ontmoeten.”
Een passie hebben kan geestig zijn, maar evengoed dodelijk. Vraag dat maar aan Marie Curie, de (tweevoudige) Nobelprijswinnares die (samen met haar man) de elementen radium en polonium ontdekte, maar aan de gevolgen van dat onderzoek overleed. Ware haar man Pierre Curie niet eerder door een ongeval omgekomen dan was ook hij zonder twijfel aan stralingsziekte overleden, ze zijn immers samen aan hoge doses blootgesteld tijdens hun onderzoek. Overigens raakten ook hun dochter en schoonzoon (beiden eveneens fysici) aan deze schadelijke elementen blootgesteld, met alle gevolgen van dien. De onbevangenheid waarmee de Curies in hun onderzoek doken (en de gevolgen daarvan) tonen hoe baanbrekend hun methodes en resultaten waren.
Waar mensen in contact komen met iets nieuws, iets onverklaarbaars, gaan ze op zoek naar verklaringen, oorzaken, patronen en zoveel meer. Wetenschappers hebben die eigenschap in versterkte vorm. Waar de wetenschappelijke kennis hun geen verklaring kan bieden, staan ze open voor andere pistes die ze dan proberen te benaderen met dezelfde nieuwsgierigheid en mindset. Pierre Curie was een atheïst met een gedocumenteerde fascinatie voor spiritualiteit. Het is dus niet geheel verwonderlijk dat hij, wanneer de gekende wetenschap hem geen antwoorden biedt, op zoek gaat naar bijkomende verklaringen in de wereld van het spirituele. Een nevenpad van zijn onderzoek, dat hij met dezelfde openheid en precisie trachtte bij te houden en te documenteren. Hoezeer Marie Curie haar man in deze zoektocht volgde is niet met zekerheid geweten, of bewezen, maar er moet op zijn minst eenzelfde nieuwsgierigheid hebben bestaan, om dat wat niet verklaard kon worden te doorgronden, desnoods via nieuwe paden.
Scenarist Rodolphe duikelt uit deze onderzoekspistes van de Curies een verhaal op. Hij voert de Curies op in de wereld van het paranormale verkennen. Ofschoon de sporen van de fascinatie voor het spirituele vooral bij Pierre Curie terug te vinden zijn, is Marie Curie het werkelijke hoofdpersonage van dit verhaal. Daardoor mag het misschien wat vergezocht lijken maar dat hoeft het niet noodzakelijk te zijn. Je kan dit album zowat zien als een behoorlijk vrijelijk geïnterpreteerde biografie. Ervaren rot Rodolphe verwerkt heel goed in zijn plot dat het echtpaar Curie in de eerste plaats wetenschappers waren die het paranormale met wetenschappelijke voorzichtigheid, maar tegelijk ook met een open geest wilden benaderen. Voor Rodolphe, die dit als mogelijk verhaalelement verwerkt, is dit meer dan alleen maar een mooi meegenomen scenaristenhandigheidje. De nieuwsgierigheid om nieuwe wetenschapsdomeinen en zelfs pseudowetenschappen te verkennen, was in de snel veranderende wereld van toen inderdaad heel groot. Het is verre van denkbeeldig dat de Curies ook daarin hun steentje wilden bijdragen.
Niet weinig albums van uitgeverij Anspach bewegen zich grafisch in de Klare Lijn-stijl. Daar vallen deze tekeningen van Olivier Roman niet onder. Een met zorg getekende historische setting — iets anders wat vaak opvalt binnen het fonds van Anspach — is uiteraard wel aanwezig: gedetailleerde kostumering, nauwgezette architectuur, automobielen en paardentram tekenen allemaal mooi present. Een achtergronddossier maakt het historische gedeelte helemaal af.
Voorlaatste integrale met de reguliere delen 13, 14 en 15, zijnde de sf-avonturen Het Aambeeld van de Bliksem, De Planeet van Razernij en Roebak, Laatste Hoop. Daarin verruilt Luc Orient de aarde voor nieuwe avonturen in de ruimte, keert hij terug naar een post-apocalyptisch Terango en vindt een oude vijand tegenover zich.
Sinds het vorige album verschijnen de avontuurtjes van de single ladies van Hanco Kolk en Peter de Wit bij Uitgeverij L. Dat moet regelmatiger albums opleveren, zoals dit deel dus.
“Als Nienke verliefd wordt op Rutger, de ex van Floor, dan brengt dat heel wat teweeg. Helemaal als Rutger haar liefde volmondig beantwoordt. Maar een stemmetje in Nienke zegt dat ze eigenlijk te min voor deze geweldige man. Daarom besluit ze tot een ingrijpende make-over. Zelfs haar vriendinnen Stella en Fatima ruilt ze in. Dat kan nooit goed aflopen.”
Wie deze amusante en vlot vertelde fantasyreeks van Alessandro Barbucci en Christophe Arleston volgt, weet dat in elk deel een fantasyversie van een bestaande stad of streek wordt bezocht. In deel 12 wordt dat een spiegelwereldversie van de Deense hoofdstad Kopenhagen.
“Fourmille Gratule en Yuri Podrov zijn in Ekhö terechtgekomen en moeten daar hun plek vinden. Ondertussen wordt Fourmille regelmatig in bezit genomen door de persoonlijkheid van een recent overleden persoon. Maar wat doe je als de dode een mythisch figuur is, een Walkure? Er volgt een missie van Kopenhagen tot aan IJsland om een vervloekte ring te vernietigen en de wereld te redden die bedreigd wordt door duistere krachten… Maar is dat wel zo? Een grappig en uniek fantasyverhaal dat leidt tot aan de poorten van Walhalla.”
Een omgekeerde western, waarbij een cowboy uit de Far West in Nederland belandt. Ger Apeldoorn broedde al lang op dit verhaal, dat na een voorpublicatie in Eppo werkelijkheid is geworden. Met tekenaar Anco Dijkman (Scarlet Edge, De Vlucht van de Condor) bereidt hij inmiddels een tweede verhaal voor.
“Hij werd gezocht in de Verenigde Staten. Hij zocht een uitweg en vond zijn roots… in Nederland. Dutch is een outlaw. Hij vocht in de Verenigde Staten tijdens de burgeroorlog tot hij deserteerde en wegvluchtte naar het land van zijn voorouders: Nederland. Na een lange reis arriveert hij in een klein nietszeggend dorpje in de Peel, waar de mensen in alle vrijheid zouden leven. In plaats daarvan vindt hij dezelfde uitbuiting en onderdrukking terug waarvoor hij de nieuwe wereld was ontvlucht. Van het Wilde Westen naar het beschaafde Europa is niet zo’n grote stap als je zou denken.”
Herdruk van het verhaal dat voor het eerst in kleur verschijnt. In 2020 was dit album al eens te koop in een pakket met twee andere avonturen van Nonkel Zigomar, Snoe en Snolleke. De oplage is beperkt tot 300 exemplaren.
“Bob De Moor tekende de avonturen van Nonkel Zigomar, Snoe en Snolleke tussen 1951 en 1956 voor de krant Het Nieuws van de Dag. Nonkel Zigomar heeft veel weg van Serafijn Lampion uit de reeks Kuifje: een kleurrijke, avontuurlijke en vooral grappige figuur.”
Een positief ingesteld iemand noemt het waarschijnlijk een torenhoge uitdaging, een negativist verwoordt het vast eerder als een opeenstapeling van problemen. Een realist weet dat er een verwoording voor verzinnen weinig zin meer heeft. De stad wil het appartementsblok namelijk ontruimen en slopen, liever vandaag nog dan morgen. De woontoren is immers alles wat de stad niet wil: een aantrekkingspool voor criminaliteit in en rond het gebouw, een bewijs van onkunde van de overheden want al jarenlang een visuele herinnering dat de stad achteruitboert en tot slot een architecturaal onding dat het uitzicht geen eer aandoet. Sloop is dus de aangedragen oplossing. Maar in de Onpi — want zo heet het gebouw — wonen nog mensen en staan er nog heel wat deals en handeltjes te gebeuren, zelfs al heeft de politie het gebouw zowat omsingeld voor de ontruiming. Zelfs Cirù, een gepatenteerde hangjongere en crimineel in de dop, die niet eens in de Onpi woont, vertoeft er vaak. Ook nu, wanneer hij er beter niet zou zijn.
Wat een machtige sfeerschepping laten de auteurs hier op hun lezers los. De krachtige cover hint er al op, maar de sterke tekeningen van Italiaan Vincenzo Bizzarri ondersteunen en versterken prima de hangende dreiging die zijn landgenoot Stefano Nardello in zijn polarscenario verwerkt. Ook Nardello moet tevreden geweest zijn, het is immers de tweede maal dat hij met Bizzarri samenwerkt. Daarmee heeft hij zijn hele (in aantal bescheiden) oeuvre aan ’s mans tekenpen toevertrouwd.
De dertiger Bizzarri werkt ook met andere auteurs verder aan de weg naar bekendheid en dat springt grafisch terecht in het oog. Zijn (in het Frans) recentste worp heeft een topper als Laurent-Frédéric Bollée (onlangs nog aangekondigd als nieuwe scenarist van verkoopssucces Lady S.) als medescenarist op de cover staan.
Het scenario van Nardello is een geslaagde mix van verwachte en verrassende elementen in een setting die je meteen bij het nekvel pakt. Een polarthriller die vastbijt, niet lost en zich wentelt in het thema van uitzichtloosheid. Precies zoals een polar hoort te zijn.
Andermaal heeft Lauwert Uitgeverij een uitstekende beoordeling gemaakt.
De korte samenvatting van dit nieuwste complete verhaal van Ken Broeders is geweldig. Het zijn niet meer dan deze korte zinnetjes: “Ziekte. Klimaatramp. Mens noch dier zijn veilig. Welkom in de achttiende eeuw.” En dan is er nog de ontknoping van dit in de geschiedenis gesitueerde verhaal. De luxe-editie met linnen rug bevat een extra dossier van 16 pagina’s en een op 300 exemplaren genummerde en gesigneerde ex libris.
Wat meer uitleg over het verhaal is het volgende: “De herberg van Madeleine wordt gevangen in een mysterieuze mist, die niet meer verdwijnt. De mist lijkt zelfs het hele land te hebben getroffen. Mensen worden ziek, dieren sterven en planten verwelken op het land. En toch is de mist niet het grootste gevaar waar Madeleine aan zal worden blootgesteld.”
Ken Broeders publiceerde bij Uitgeverij L eerder de fantasyreeks Driftwereld dat inmiddels ook is opgepikt in het buitenland. Eerder maakte hij reeksen als Voorbij de Steen, Tyndall en het Romeinse epos Apostata. Voor hem is De Adem van de Duivel alweer oud nieuws, want hij werkt driftig aan een compleet ander, nieuw one-shot dat ook in Eppo zal voorgepubliceerd worden.
