Later dit jaar komt een eerste album uit van Thorgal in een reeks van dikke one-shots door diverse auteurs. Intussen loopt de enige overgebleven reeks in De Werelden van Thorgal nog door, nu met deel 10.
“Koning Harald Blauwtand mag dan dood zijn, zijn geest leeft voort… letterlijk! De Flygja, een geest die verbonden is aan een bloedlijn, heeft zich in prinses Sydönia genesteld. En deze geest laat er geen gras over groeien: hij installeert meteen een enorme wreedheid in het jonge zieltje. De bezeten jonge vrouw heeft gezworen de moordenaars van haar vader naar het land van de schaduwen te verbannen. In de eerste plaats Thorgal, die nu door bloed gebonden is aan een oorlog die hij nooit gewild of gesteund heeft. Maar voor Sydönia’s kinderachtige woede maakt dat geen verschil…”
Vanaf volgend jaar worden de albums dikker. Dan zullen ze 40 pagina’s tellen in plaats van 32. Intussen staat Johan nog heftige gebeurtenissen te wachten.
“Johan krijgt de opdracht om Gwion, de kleinzoon van een goeie vriend, voor het ridderschap klaar te stomen. Spoedig zal blijken dat de jongeling meer kan dan zijn grootvader denkt. Maar er wacht de Rode Ridder nog een verrassing: Gwion beweert uitverkoren te zijn om Merlijn op de volgen…”
“Maak kennis met echte dinosaurussen in deze beestachtig spectaculaire strip! Welkom in Dinopark, een buitengewoon dierenpark waar al je favoriete dinosaurussen weer tot leven zijn gekomen! Wil je iets groots? De gigantische argentinosaurus met zijn 80 ton zal je niet teleurstellen! Ben je op zoek naar een kick? Bewonder dan de aanval van de carnotaurus, de dinosaurus die ook wel de ‘vleesetende stier’ wordt genoemd! Wil je liever een mooie glimlach bewonderen? De T. rex zal je graag die van hem tonen… En om te ontspannen, mag je de gloednieuwe waterzone van het park met zeereptielen uit het mesozoïcum zeker niet missen. Maar pas op: vissen is hier verboden, anders zou je wel eens zelf aas kunnen worden!”
“Een prachtige ode aan de vele auto’s in de Lefranc-reeks. Begon Jacques Martin de stripreeks Lefranc om de auto’s te kunnen tekenen die hij in Alex niet kon tekenen? Deze vraag is opzettelijk provocerend. Maar toch… In Lefranc zijn auto’s niet zomaar decorstukken. Ze vormen eerder een rode draad: van album tot album ondersteunen ze het ritme, dragen ze bij tot de sfeer, verschaffen ze de lezer geografische en tijdsgebonden referenties via getrouwe reproducties van de modellen die in een bepaald land op een bepaald moment in gebruik waren, en karakteriseren ze de personages. Lefrancs Alfa Romeo Giulietta Sprint Veloce past perfect bij de jonge verslaggever. Het personage Axel Borg is trotser en heeft veel auto’s: Rolls-Royce, Bentley, Ferrari. Jacques Martin was dankzij auto’s bij het weekblad Kuifje binnengekomen. In het voorjaar van 1948 stelde hij het project van een autocolumn voor, die hij tot 1953 heeft volgehouden. Dit boek toont aan dat auto’s zijn werk altijd zijn blijven vergezellen.”
Deel 11 van het tweede seizoen door het nieuwe auteursteam staat ook gepland voor dit jaar. In juni komt die al uit in het Frans. En let eens op de auteursnamen op de cover? Naast scenarist Denis Lapière prijken de namen Marc Bourgne en Olivier Marin. Bourgne was tot deel 6 de oorspronkelijke tekenaar van het tweede seizoen. Er rees echter wrevel en verwijten over een gebrek aan respect en erkenning waarop een misnoegde Bourgne opstapte. Zijn decortekenaar Benjamin Benéteau nam vervolgens alle tekeningen over met zichtbare kwaliteitsverschillen bij de personages. Voor deel 8 kreeg Benéteau op zijn beurt de hulp van Vincent Dutreuil. Na de verkoop van Graton aan Dupuis raakten de plooien gladgestreken en keert Bourgne terug naar de reeks. Hij heeft er met Marin een nieuwe assistent bij en die kennen we nog als co-tekenaar en scenarist van de reeks De Autoreportages van Margot en als scenarist van De Avonturen van Betsy, die allebei bij Silvester verschijnen.
Hun verhaal, met de titel Cannonball, brengt Michel in de wereld van de illegale races. POG, een ook in de realiteit werkelijk bestaande YouTuber die over auto’s vlogt en sportwagens verzamelt, daagt Michel Vaillant uit voor een illegale race op de openbare weg, van New York naar Los Angeles. Michel staat eerst in dubio, maar hij laat zich alsnog in met de befaamde Cannonballrace waarbij geen regels van tel zijn en alles is toegelaten. Maar misschien drijven ze het wat te ver, want met informaticasabotage en een bomaanslag lijkt iemand het wel gemunt te hebben op de nieuwe Vaillante, de MontlHéry, die niet zijn doel mag bereiken. Zullen de honderdduizenden fans, die Michel en POG op sociale media volgen, live meemaken dat beide sterren in de autosportwereld het laatste loodje leggen? Het antwoord zal te lezen zijn in het album.
“De nieuwe commissaris heeft het niet zo op Boma begrepen. Ze zoekt allerlei oude dossiers op waarin Boma ooit betrokken was en meent daarin aanwijzingen te vinden van criminele activiteiten. Boma wordt gearresteerd en gaat in afwachting van het volledige onderzoek de nor in. Dat loopt uiteraard niet goed af. De gevangenis is bevolkt met grote en kleine misdadigers die daar zijn terechtgekomen door toedoen van Boma of de Kampioenen. Het is dan ook een hele klus om voor Boma een geschikte celgenoot te vinden. Finaal vindt hij onderdak in de cel van DDT. Boma denkt rust te vinden, maar het leven in de gevangenis wordt hem onmogelijk gemaakt door al zijn tegenstanders. Op een dag raakt hij betrokken in een ontsnappingspoging, waaraan ook Mark Vertongen, tegen wil en dank, meewerkt.”
“Geïnspireerd op de hoofdpersonages uit een negentiende-eeuws toneelstuk start Willy Vandersteen in 1972 een nieuwe reeks op over twee lustige vagebonden, Robert en Bertrand. Aanvankelijk zijn de twee hoofdpersonages nog schelmen, maar al snel evolueren ze steeds meer tot voorvechters van recht, gelijkheid en vrijheid. Standaard Uitgeverij bundelt de eerste 65 verhalen nu in lijvige integrales in kleur mét een achtergronddossier. Deze integraal bevat volgende verhalen: Het Raadsel Zarata, De Geheimen van de Mont Blanc, De Titanen, Fantoom op Spoor Zeven, De Vliegende Hollander, De Dochters van de Zon en De Demon van Paracelse, oftewel de delen 36 tot 42.”
Het derde en meteen ook laatste deel van de maritieme, historische reeks USS Constitution door Franck Bonnet (De Piraten van Baratria). Hij werkt inmiddels aan een nieuwe reeks waarin opnieuw schepen voorkomen.
“Op 14 augustus 1803 vertrekt de USS Constitution, een fregat met 44 kanonnen, vanuit Boston naar Gibraltar. Een van de bemanningsleden is de verlegen en gladgeschoren jongeman Pierre-Mary Corbières. Hij zal deelnemen aan de Tripoli-oorlog, de eerste barbaarse oorlog, aan de Libische kust in de Middellandse Zee. In deze maritieme trilogie, voorgesteld als het logboek van de jonge zeeman, ontdekken we zijn verleden en de familiale omstandigheden die hem ertoe brachten zich aan te melden om naar het einde van de wereld te gaan. Kort voor zijn aankomst in Syracuse, op 2 november 1803, houdt zijn rechtstreekse concurrent Powlett hem verantwoordelijk voor de dood van een andere cadet. Maar Powlett ontdekt nog iets veel belangrijkers: Pierre-Mary blijkt een jonge vrouw te zijn die zich als man had vermomd om aan boord van de USS Constitution te komen. Powlett belooft haar geheim voor zich te houden in ruil voor wat ‘kleine gunsten’…”
Tekenaar David Etien wisselt intussen al enkele jaren nieuwe delen van De Vier van Baker Street, Op Zoek naar de Tijdvogel – Voor de Zoektocht en de Robbedoes-spin-off Rommelgem met elkaar af. Van deze laatste moet nog één, door Etien getekend deel verschijnen waarin we meer te weten komen over de jeugd van de graaf. Dupuis voorziet liever vier of vijf delen, maar Etien wil zich niet te veel vastpinnen op de toekomst. “We zien wel”, zegt hij daarover. Zijn beslissing om zelf een deel 4 en 5 te tekenen, staat nog niet vast. Ook voor de geslaagde detectivereeks De Vier van Baker Street wenkt een einde, maar dat is nog niet voor binnenkort. De scenaristen Djian en Olivier Legrand willen de reeks in schoonheid eindigen met deel 12. Intussen is Etien ook een van de tekenaars van Idefix, de prequelspin-off van Asterix.
En dan is er dus ook nog die prequelcyclus van Op Zoek naar de Tijdvogel. Het antwoord op de vraag hoeveel delen daar nog van zullen verschijnen, evolueerde door de jaren heen. Volgens Etien is deel 7 het voorlaatste deel van die cyclus. In ieder geval komt daarna nog een laatste cyclus van slechts één album — of het kan ook een tweeluik worden — dat Régis Loisel zelf wil tekenen met een scenario in samenwerking met Serge Le Tendre. Die cyclus zal zich afspelen na de oorspronkelijke reeks Op Zoek naar de Tijdvogel.
Over deel 7: “Ridder Bolster komt samen met Kryll en Bulrog eindelijk aan in Thâ, in het land van Akbar. Bolster vreest dat Mara hem zal wegduwen na de tragische moord op Mara’s vader terwijl zijn geest bezeten en gemanipuleerd werd. Maar Mara vergeeft hem en vertelt hem dat ze in de grimoire van de goden een zeer oude magie heeft ontdekt die verbonden is met het symbool van de Orde van het Teken. Deze magie zou hen kunnen beschermen tegen de god Ramor en zijn volgelingen. Maar daarvoor moeten ze naar een archipel reizen waar een mysterieus zaad groeit…”
“Het einde van een heerschappij. Lucky Luciano is de koning van de New Yorkse maffia, maar voor hoelang nog? Hij is nog steeds smoorverliefd op Agata, een jonge Poolse immigrante die een ster op Broadway is geworden, maar hij begint de druk van de wet te voelen. Officier Dewey houdt hem, net zoals vele andere bendeleiders, in de gaten. De wet interesseert zich ook in prostituees… en één naam springt in alle pooierzaken in het oog: die van Lucky. Agata blijkt een lastige getuige te zijn. Wat als ze een interview geeft of spreekt over de ontvoering van de kleine Pete? Ze heeft geen andere keuze dan New York te verlaten en naar Chicago te vluchten. Zal Agata daar, na zoveel lijden, de stabiliteit vinden die ze nastreefde toen ze voet op Amerikaanse bodem zette? Met James lijkt ze een toekomst te kunnen uitbouwen, maar de maffia is meedogenloos en alles kan in een fractie van een seconde misgaan.”
Slot van de trilogie.