Met deze vertaling is Diedeldus weer helemaal mee met de Franstalige reeks die bij Dupuis verschijnt (en daar in vertaling werd stopgezet na deel 4). Scenarist Olivier Bocquet is ondertussen de nieuwe scenarist van Soda geworden.

“Korte inhoud Het zijn de jaren 70 (van de twintigste eeuw). Cameron en Ryan Parker, twee langharige geeks, staan op het punt om een revolutie te ontketenen in de informatica wanneer een stel gerechtsdeurwaarders al hun materiaal in beslag neemt vanwege openstaande schulden. Net op dat moment komt Anoukis eraan, die zegt dat ze alles zal regelen. In ruil vraagt de jonge vrouw hun om een kleine dienst: ze moeten zo snel mogelijk een smartphone uitvinden… (die ze in de toekomst sowieso zouden uitvinden!). Om hen te helpen, geeft ze hun de telefoon van Frank, het jonge weeskind uit de eenentwintigste eeuw dat in de prehistorie is beland en waarvan zij het toestel heeft gevonden. Veertig jaar later is het Cameron en Ryan gelukt, en eindelijk kan Anoukis proberen te voorkomen dat Frank (en zijn telefoon) naar het verleden vliegen… met alle kwalijke gevolgen van dien (die we in de eerste zeven albums van deze reeks hebben gelezen). Wordt dit dan een happy… end?”

Vervolg en slot van het tweeluik naar de wereldberoemde roman van Jostein Gaarder.

“Nadat ze samen met Alberto in contact is gekomen met de oorsprong van de filosofie, vervolgt Sofie haar verkenning van de belangrijkste stromingen in het Westerse denken. Deze filosofische ontdekkingsreis leidt ertoe dat ze zich bewust wordt van haar toestand en beseft dat ze een vrije wil heeft… maar het belangrijkste is dat ze erachter komt waar haar vrijheid verscholen zit!

Tekenaar Nicoby en scenarist Vincent Zabus en volbrengen met dit tweede deel op humoristische en elegante wijze hun bewerking van de filosofische cultroman van Jostein Gaarder, waarvan wereldwijd tientallen miljoenen exemplaren zijn verkocht.”

Is er plaats voor gemis?

Daar waar iets verdwijnt, komt vaak iets anders in de plaats. Waarom zou dat anders zijn wanneer niet ‘iets’ maar iemand verdwijnt. Er komt gemis in de plaats, en van zulk gemis is De Overblijvers een ietwat bevreemdend portret.

De jonge Ben ontmoet een wezen uit het koninkrijk Fantask. Sommigen zouden het als een monster omschrijven, maar Ben ziet dat absoluut niet zo. Het wezen vraagt Ben met hem mee te aan om te helpen het koninkrijk te redden. Ben stemt daarmee in en verdwijnt zodoende richting Fantask. De titel verklapt het al wat, de rest van het verhaal volgt niet Ben, maar wel zijn radeloze ouders, die in angst en onzekerheid leven. Bens kant van het verhaal is of lijkt vrolijk, maar wat maken zijn ouders intussen door? Worden ze met de rug aangekeken, worden ze verdacht? Die hele dynamiek lijkt enigszins normaal, tot Ben weer opduikt, de gekste verhalen vertellend, om meteen daarna terug te verdwijnen.

Zijn de verhalen die Ben vertelt echt, of zijn ze slechts zijn eigen werkelijkheid, zijn beschermingsmechanisme om zijn belevenissen te plaatsen? Het zijn vragen die de speurders en de ouders zich stellen. En de lezer uiteindelijk ook, want scenarist Josep Busquet pakt het zo aan dat je als lezer — ook al ken je de toedracht van Bens vertrek — toch begint te twijfelen. Zo divers zijn Busquets plottwists dat niks zeker is, zelfs niet de aard van dit verhaal. Is het een volwassen fantasyplot over de keerzijde van een soort Peter Pan-syndroom? Is het een ontvoeringsdrama dat focust op psychologie, of is het gewoon een soort eclectisch genre op zichzelf, van een auteur die ervan houdt zijn lezers op het verkeerde been te zetten? De kans dat de naam Busquet je weinig zegt, is reëel. Dit is het eerste naar het Nederlands vertaalde werk van de man. Toch speelt hij behoorlijk volleerd met de verwachtingen van zijn lezer.

De Catalaan Alex(andre) Xöul, tekenaar en inkleurder van dit werk, is een nobele onbekende. De Overblijvers ( in het Frans al verschenen in 2018) is de enige strip op zijn actief. Xöul houdt er kennelijk van te spelen met lichtschakeringen en schaduw. Het geeft zijn tekeningen meer kracht en inhoud. Bovendien ondersteunt het mooi het gewicht en de emoties van dit verrassende plot.

De Overblijvers vormt zo een verrassende toevoeging aan het gestaag groeiende fonds van Lauwert Uitgeverij.

DIEDERIK VAN DE VELDE

Complete bundeling van de vierde cyclus bestaande uit drie eerder verschenen verhalen. De integrale verschijnt in een kleureneditie en een zwart-witeditie, elk met een andere cover.

“De kaart van Tyranoor laat de sporen van het duistere bewind van Nemesis goed zien, de duisternis rukt op en daarmee ook de woestijn… Maar niet alleen het terugwijkende licht op de planeet heeft iets achtergelaten, de oceaan in het westen heeft een erfenis gekregen door de opmars van het Poortwachtermonster, een rij diepe troggen die helemaal noordwaarts tot aan de Knekelstad leiden. Vele steden zijn ook ruïnes geworden en het regiem in de Trollenregio is veranderd. De Lichtgodin Aurora heeft besloten in te grijpen in de ontwikkelingen, aangaande het Poortwachtermonster en de dreiging van de interdimensionale spiegels. Niet direct maar via een Heraut Van het Licht: De prinses uit het Schimmenrijk. De grootste dreiging moet dan nog komen, de apocalyptische aankondiging van de Nachtmerriekoning, die een droomwereld creëert, die niet van echt te onderscheiden is… een droomwereld waarin je ook echt kan sterven…

Deze bundeling werpt zijn licht op het verleden van diverse hoofdrolspelers en heeft veel verrassingen in petto over bestaande figuren uit de Boeken der Duisternis-reeks. De Boeken der Duisternis en Herinneringen aan een Dode Planeet komen in deze vierde bundeling steeds dichter bij elkaar. Daarom is ook besloten om Herinneringen aan een Dode Planeet deels te herschrijven, herletteren en te voorzien van oud en nieuw bonusmateriaal wat een sterke wisselwerking zal opleveren met de verhalen uit de Boeken der Duisternis.”

Nieuwe minireeks binnen de overkoepelende reeks Bloedkoninginnen met de ene na de andere straffe heerseres uit het verleden. Dihya (688-703), alias La Kahina alias de rode koningin van de Aurès, was een religieuze en militaire leidster die het verzet leidde tegen de islamitische Omajjaden in Noord-Afrika, in een gebied dat toen bekendstond als Numidië.

“Aan het begin de zevende eeuw dringen de Omajjadenlegers de Maghreb binnen. Dihya, la Kahina — dat ‘profetes’ betekent in het Berbers — zal zich tegen hen verzetten. Zij verenigt de stammen tegen de indringer en zal de Arabische legers tien jaar lang bekampen. Tot op vandaag blijft zij een icoon voor de Berbers, die haar een bovennatuurlijke voorspellingsgave toedichten, die van haar een legende maakt.”

“Svara is de dochter van een generaal die mindervalide is geworden, echtgenote van een krijger die is gesneuveld op het slagveld en moeder van twee zonen die zijn gestorven in de strijd en een derde die is verdwenen. Svara is een vrouw van het Schild. Haar moederhart schreeuwt dat haar marmoes nog leeft, verdwaald op de ijsvlaktes. Verscheurd tussen hoop en verdriet gaat ze naar hem op zoek, in het gezelschap van een oude cognar en twee deserteurs.”

De fantasywereld van Jean-Luc Istins bij Daedalus in vertaling gepubliceerden stripreeksen over de landen van Arran in Elfen, Dwergen, Orks & Goblins en Magiërs is inmiddels uitgebreid met Ogon, nieuwe landen in de fantasywereld van Aquilon die te vergelijken zijn met de Afrikaanse cultuur. Daarin komen onder meer rode elfen, een stam gorilla’s, zwarte mensen en later ook nog giraffen centauren voor.

Van de eerste cyclus van vier los van elkaar te lezen delen met complete verhalen schreef Istin het scenario van deel 1 voor Kyko Duarte, reeds een trouwe bondgenoot voor de reeksen Elfen en Magiërs. Volgende albums, die alvast in het Frans om de drie of vier maanden zullen verschijnen, zijn telkens geschreven en getekend door andere auteurs. Aan een tweede cyclus van vier delen is nog niet begonnen, maar er komt wel een derde continent bij naast de gebieden in Arran en Ogon. in de landen van Ynuma kunnen Istin en zijn vriendjes zich amuseren met Aziatisch getinte volkeren en decors. Uitgeverij Soleil, waarvoor Istin als conceptdirecteur werkt, herbergt al deze reeksen en werelden onder de verzamelnaam Le Monde d’Aquilon (De Wereld van Aquilon). In elk van die landen gaat het er even vijandig en bedreigend aan toe.

Ogon kwam al voor in Elfen deel 29. Met Ogon deel 1 maakt Daedalus nu ook in vertaling de uitstap naar de nieuwe reeks. Het verhaal van deel 1: “De Kulu, een volk uit het noorden van Ogon, staan onder bescherming van de Zul Kassai, onsterfelijke goden met een rode huid. Wanneer een bloeddorstige Tog de familie van de jonge Ubu uitmoordt, gaat hij op zoek naar zijn goden om gerechtigheid te eisen. De Zul Kassai nemen een besluit: ze zullen geen oorlog voeren met de Tog. Roa’saa denkt daar anders over en besluit het verbod naast zich neer te leggen en met Ubu mee te gaan naar Tog-gebied.”

Wat ooit begon met vijf delen van Elfen is inmiddels een uitdienend universum geworden van op dit moment een negentigtal Franstalige albums, goed voor een gezamenlijke verkoop van drie miljoen exemplaren. In vertaling lopen alle reeksen wat achter door de hoge verschijningsfrequentie in het Frans. Die vijf delen kregen een vervolg met nog eens een cyclus waarin per vijf delen de focus wordt verlegd naar telkens een ander elfenras (witte, zwarte en blauwe elfen, boselfen en halfelfen), door telkens een vast auteursduo. Istin en zijn kompaan Nicolas Jarry fungeren hierbij als beheerders van alle verhaallijnen. Ook Christophe Arleston maakt deel uit van het vaste team scenaristen onder het pseudoniem Marc Hadrien, aangevuld met Olivier Péru en Eric Corbeyran. De personages uit deel 1 komen dus ook voor in deel 6 en vervolgens deel 11, 16, enzovoort. Of die van deel 2 in deel 7, 12, enzovoort. Vervolgens kwamen de spin-offs Dwergen, Orks & Goblins en Magiërs waarbij intriges en personages konden doorlopen of opduiken in andere albums, terwijl alle albums nog wel redelijk los van elkaar te lezen zijn. Het doet denken aan tal van comicreeksen van superhelden die in elkaars reeksen opduiken met gemeenschappelijke intriges en die soms uitmonden in specifieke finales.

En hier blijft het niet bij. Behalve bovengenoemde derde fantasywereld in d elandne van Ynuma komt er nog een cross-over: De Oorlogen van Arran.

“Een prijswinnend grafisch hoogstandje dat de traditionele striptraditie door elkaar schudt. Personages in de vorm van cirkels, van bovenaf en zonder perspectief getekend. Een verrassende en intrigerende leeservaring. Avontuurlijk, vol donkere humor en filosofische passages.

Simon, een mollige veertienjarige jongen wordt lastiggevallen door jongeren uit zijn buurt die hem allerlei klusjes laten doen. Op een dag, wanneer hij boodschappen bij een waarzegster bezorgt, onthult ze hem wie de winnaars zullen zijn van de prestigieuze paardenrace op Royal Ascot. Simon zet in het geheim al het spaargeld van zijn vader in en wint meer dan 16 miljoen pond. En don beginnen zijn problemen…”

Van hetzelfde duo Marco Nizzoli en Giovanna Furio gaf Dark Dragon Books al de fantasystrip De Weg van het Leven uit.

“Een verboden liefdesverhaal in het hart van het fascistische Italië. Zomer 1933, Venetië. Een meisje en twee jongens. Hans en Jacopo behoren beiden tot de elite, maar hun liefde wordt tegengewerkt door de politieke kampen waartoe hun families behoren. Jacobo is joods. Hans een vertegenwoordiger van het nazisme in Italië. Hoe kan hun relatie de culturele, sociale en politieke veranderingen van die tijd overleven?

Een duister, elegant tweeluik, Nachtbloem gaat over een van de donkerste periodes in de geschiedenis door de roze bril van verboden liefde. Een menselijke tragedie over de tegengestelde kanten van de ziel: verraad & trouw, vreemdelingenhaat & idealisme, zuiverheid & gemeenheid, jaloezie & zelfverloochening…”