“Operatie ‘opruimen’ gaat van start bij de Sisters! De ouders van Wendy en Marine hebben hen gevraagd om hun spullen te sorteren en op te ruimen, voordat hun kamers ontploffen. De meisjes vinden de klus plots veel leuker als ze in de garage jeugdfoto’s van hun mama en papa vinden. Ze wanen zich echte archeologen wanneer ze videocassettes uit de vorige eeuw vinden! Deze opruimactie wordt een schot in de roos en de Sister-wervelwind raast door heel het huis!”
Jommeke-nieuwkomer Kristof Berte liet zich inspireren door A Christmas Carol van Charles Dickens om zijn scenario voor De Drie Geesten van Kerst te schrijven dat door Jommeke-ancien Philippe Delzenne is getekend.
“Teofiel zit in zak en as! Hij heeft een nieuwe baas op het werk die hem verplicht om op kerstdag te werken. Jommeke gelooft zijn oren niet en wil er alles aan doen om zijn papa bij hem te hebben met Kerstmis. Wanneer hij vaststelt dat er met de nukkige baas niet te praten valt, haalt hij inspiratie uit de kerstvertelling die hij net gelezen heeft. Samen met Filiberke en de Miekes gaan ze de man een ‘geestig’ nachtelijk bezoekje brengen…”
“Mats en Sari ontwaken als gevangenen in een hoogtechnologische gevangenisstad die zwaar wordt bewaakt door robots. De GameKeepers zijn hun geheugen kwijt. Ze hebben geen herinneringen aan wie ze zijn of waarom ze gevangen zitten. GameMaster heeft alle communicatie tussen Lelia en de GameKeepers geblokkeerd. Kan Lelia de communicatie herstellen om de GameKeepers te vertellen wie ze zijn? En kan ze hun meedelen dat ze in de game ‘Killer Bots’ zitten om IT-professor Maskin te bevrijden? Maar zelfs als Lelia daarin zou slagen, is het nog maar zeer de vraag of de GameKeepers deze helse missie kunnen voltooien…”
Met de zeven gebundelde verhalen Necronomicon, Medusa, De Duivel van de Lichtenberg, De Rode Herberg, De Boeienkoning, Hydra en De Zoon van de Draak, oftewel de reguliere delen 124 tot 130, wordt de Monsters en Aliens-cyclus binnen de integrale reeks van De Rode Ridder afgesloten. Hierna volgen de verhalen in Horst waarin Johan terug in contact komt met zijn achtergrond.
In het achtergronddossier kan je weetjes lezen over elk verhaal en een groter hoofdstuk over Ursula Lundmark, de vrouw in Karel Biddeloos leven.
“In een ver verleden waren weerwolven en vampiers vijanden, maar ondertussen leven deze wezens al lang in vrede. Plots barst er in de Onderwereld opnieuw een strijd los tussen de weerwolven en vampiers. Als gevolg beslist de Hoge Raad dat Vlad en Wilko niet langer samen in de Nachtwacht mogen blijven. Ze moeten tegen elkaar vechten, en enkel de winnaar blijft lid van de Nachtwacht. Vlad, Wilko en Keelin leggen zich daar niet bij neer. Ze vertrekken naar de Onderwereld om de vrede te herstellen. Maar ze worden tegengewerkt door een Duivelse Kracht…”
Om de twee weken kunnen de lezers van het Nederlandse stripblad de avonturen van Charel Cambré en Marc Legendre op Spaanse bodem volgen. Bruggenbouwers bundelt het tweede lange verhaal van de beide stripmakers. Wekelijks staan ze ook met een gag in De Morgen om er de actualiteit in te behandelen.
“Wanneer ze in het Spaanse plaatsje Verilejo komen vast te zitten, moeten Cambré en Legendre samen met de dorpsbewoners zien te overleven tot de brug hersteld is. Zich aanpassen aan het ritme en de gewoonten is de boodschap. Het loopt goed tot het tweetal beslist om in een hut op het strand aan hun volgende strip te werken en de locals menen dat ze een strandbar geopend hebben. Na het knotsgekke en bejubelde En Route leeft het perfect op elkaar ingespeelde duo zich opnieuw zonder al te veel remmingen uit. Bruggenbouwers bevestigt wat wij al langer wisten: het leven onder de Spaanse zon is zo slecht nog niet.”
Op de rommelmarkt doet ene Stafke de vondst van zijn leven. Voor slechts 3.000 euro kan hij een originele gravure van Bruegel kopen. Die kans laat hij niet liggen. De Keisnijding, waarop zotten genezen werden door een kei uit hun hoofd chirurgisch te verwijderen, is van hem. Zo fier als een gieter laat hij zijn vondst zien op café. Maar de muren hebben er oren. Nog diezelfde nacht wordt zijn gravure gestolen. Stafke betrapt de inbreker, maar die slaat hem een flinke buil waardoor hij in een diepe coma belandt. In zijn comateuze droom wordt Stafke in het Pajottenland van de zestiende eeuw gekatapulteerd, klaar om de echte Bruegel te ontmoeten. Het team van de Buurtpolitie doet er inmiddels alles aan om de kunstdief te klissen.
Vooreerst onze verontschuldigingen. Wij zijn waarschijnlijk de allerslechtste man om dit album te bespreken. Op één matig album uit de beginperiode na hebben wij immers nog niets van De Buurtpolitie gelezen. De tv-reeks is ons al helemaal onbekend. Als we onze omgeving mogen geloven, moeten we geen spijt hebben dat we de vtm-reeks gemist hebben. De Buurtpolitie-acteur Andy Peelman (waar onze darmen spontaan van openstaan als we die zappend in een of andere BV-show of -quiz tegenkomen) heeft er wel voor gezorgd dat we de strips al die tijd totaal links hebben laten liggen. Nochtans staan alle Kinky & Cosy’s van Nix wel terecht in onze stripbibliotheek. Waarom we nu wel deze strip hebben gelezen? Niemand minder dan diezelfde Nix neemt samen met tekenaar Charel Cambré de zware erfenis van de Kiekeboes over. We zijn benieuwd of dit zal lukken.
De Kei
snijding is alleszins een heel dikke meevaller. Het album opent met een geweldig rommelmarktprentje waar we zelfs een besnorde, kalende man met een bruine jekker opmerken. Fijntje. Het verhaal zit prima in elkaar volgens de regels van de kunst. Zo zijn er cliffhangers op elke om te draaien pagina. Banaal, maar zo efficiënt. De stijl is zwierig. Het ritme blijft het hele verhaal door snor zitten. De kadrering is klassiek, maar toch fris. Als volwassen lezer van deze jeugdstrip kunnen we ons hart ophalen aan de vele Breugel-verwijzingen die Nix via zijn eigen versie van de teletijdmachine oproept. Eigenlijk zou dit evengoed een Suske en Wiske kunnen zijn. Of met wat extra Merho-vocabularium een prima de Kiekeboes. Met de humor zit het alvast goed. Dit is gewoon dikke fun.
Of de stripreeks van De Buurtpolitie nog iets te maken heeft met de gelijknamige tv-serie weten we niet en gaan we ook niet uitzoeken. Deze strip is alleszins de grappigste Vlaamse familiestrip voor het hele gezin die we sinds lang hebben gelezen. Een (te late) ontdekking voor ons.
WOUTER PORTEMAN
“Markske heeft een nieuwe baan: mascotte voor een merk van ijsjes in een grootwarenhuis. Bieke, die in de reclamesector werkt, heeft hem die job bezorgd. Mark is echter allergisch voor de stof van het pak waarin hij moet rondlopen. Dat heeft dramatische gevolgen: tot ergernis van Bieke, verandert hij weer in Supermarkske. Dat is goed nieuws voor de Kampioenen, die nu een superspeler in hun rangen krijgen. Ze winnen elke wedstrijd! Pol, de trainer, is dolenthousiast en wil het liefst dat Markske zijn buitengewone eigenschappen behoudt. Hij heeft een plannetje. Dat de Kampioenen nu een superspeler hebben, is echter niet naar de zin van J.R. Grootjans, de voorzitter van de concurrerende ploeg… Die wil de boel saboteren…”
Standaard Uitgeverij zit op een berg Vlaams erfgoed dat de laatste jaren almaar meer in een nieuw jasje raakt uitgegeven in de vorm van integrale reeksen met achtergronddossiers. Na Nero – De Stallaert Jaren tussen 2018 en 2021, Nino in 2018, De Rode Ridder sinds 2019, Piet Pienter en Bert Bibber tussen 2020 en 2022, Robert en Bertrand sinds 2021 en sinds april 2023 Biggles komt daar nu een nieuwe integrale reeks bij: De Familie Snoek, een klassieker van Willy Vandersteen.
Standaard Uitgeverij zal álle 759 gags bundelen in vier integrales, inclusief de gags die in 2022 zijn verschenen in de Erfgoedreeks van ’t Vlaams Stripcentrum. De andere drie delen volgen in de loop van 2024. De vier integrales zullen elk 200 pagina’s tellen met een dossier. Deze dossiers worden geschreven door Peter D’Herdt die ook de dossiers heeft geschreven van integrales als Sarah & Robin, Schemerwoude en zijn duit in het zakje doet voor de dossiers van Bakelandt. De eerste drie delen verschijnen in zwart-wit, het laatste deel zal volledig in kleur zijn. Voor alle covers van de integrales tekent Dirk Stallaert nieuwe afbeeldingen. Hij tekent ook telkens de ex libris bij de luxes. De verkoopprijs van de gewone hardcovers bedraagt 37,50 euro, de prijs van de luxe-edities met linnen rug en gesigneerde ex libris is vastgelegd op 69,95 euro.
In 1945 creëerde Willy Vandersteen de gagreeks De Familie Snoek voor De Nieuwe Standaard (1945-1947) en De Standaard (1947-1954). Daar verschenen 406 gags van die intussen zowat allemaal zijn uitgegeven en heruitgegeven in diverse albumreeksen. Een tweede reeks gags was tussen 1965 en 1969 in Pats, de kinderbijlage van De Standaard, te lezen. Ook die raakten uitgegeven in album. Tot slot liep een derde reeks gags tussen 1969 en 1972 in het weekblad TV Ekspres, toen voor het eerst in kleur. En die raakten niet in album uitgegeven. Daar bracht ’t Vlaams Stripcentrum, sinds enkele jaren de uitgever van de collecties Fenix en Sfinx, verandering in. Eric De Rop, die indertijd betrokken was bij deze laatste reeks gags, tekende de cover van de uitgave. ’t Vlaams Stripcentrum was al langer op zoek naar goede reproducties of scans van de gepubliceerde gags. Dat kostte heel wat tijd en moeite, maar het album van 148 pagina’s werd dus een feit.
Het eerste album van de tot hoofdtekenaar gepromoveerde Wout Schoonis nadat Luc Morjaeu afscheid van de stripreeks nam.
“Wanneer Wiske een noodkreet ontvangt van een onbekende vrouw trekt ze eropuit om deze te bezoeken. Suske vertrouwt de zaak niet en vraagt Wiske om uitleg, maar deze weigert hem in te lichten. Als daarna ook tante Sidonia mee wordt uitgenodigd bij de mysterieuze dame gaat het van kwaad naar erger. Tante nodigt een aantal vriendinnen uit en stuurt Suske regelrecht op visite bij Lambik. Mannen zijn niet gewenst op hun speciale samenkomsten. Lambik onderzoekt de zaak en komt tot de onthutsende ontdekking dat de dames worden opgeleid tot heks. Ze beweren daar echter een heel goede reden voor te hebben. Maar Suske ontdekt hij hoe de vork écht in de steel zit en het gevaar blijkt groter dan ooit.”
Twee albums geleden schopte Jerom het morele testament van Willy Vandersteen keihard onderuit. Om Schanulleke en vooral Wiske te beschermen, vermoordde hij enkele handlangers van Krimson. Sindsdien is de sterkste man ter wereld een schim van zichzelf. Hij is zelfs gestopt met denken om zich toch wat beter te voelen. Het hielp niet. Samen met zijn enige vriend Lambik scheepte hij in op het eerste het beste vrachtschip met als ultieme doel vergeten te raken. Dat lukte wel. In het vorige — alweer beresterke — album was er geen spoor meer te bekennen van de twee steunpilaren van de reeks. Vandaag zijn Lambik en Jerom beland in een clandestiene haven ergens diep in het Congobekken. Ze besluiten zich naar goede gewoonte te bezatten in een bar. Al snel wordt Lambik aangesproken. Of hij niet Arthur is? Lambik is in alle staten. Heeft die man zijn broer gezien? Die is toch al jaren verdwenen! Na wat doorvragen, blijkt dat Arthur zwaar verslaafd is aan een hallucinerende plant waar je zogenaamd van zou kunnen vliegen. Sindsdien schopt hij overal keet. In het verre Antwerpen gaat het van kwaad naar erger voor professor Barabas. In De Val werd hij door Wiske al betrapt op een stiekeme relatie met zijn Congolese studente Passy Mukala. Maar nu het meisje vermoord is, leiden alle sporen naar de professor.
Al drie keer na elkaar laat tekenaar Charel Cambré via sociale media weten dat hij bezig is aan zijn allerbeste De Kronieken van Amoras. Al drie keer na elkaar moeten we hem gelijk geven. Het tekenwerk is ronduit schitterend. De pagina’s waar een sluipend luipaard een onaangename ontmoeting meemaakt met een gorilla zijn nu al legendarisch. Nee, dit is geen parodie op de iconische jaguarscène uit Het Nest van de Marsupilami’s, maar pure Animal Planet. Vorige zomer bekende Charel Cambré ons dat hij bepaalde dieren niet kon tekenen omdat hij nu eenmaal Frank Pé niet is. Maar dat geldt alleszins niet voor gorilla’s, jaguars en de Congolese fauna! Die souplesse, de lichte overdrijving, uit de kunst. Bovendien wordt het hele album opnieuw naar een heel hoog niveau getild door het fijne inktwerk van Patrick Van Oppen (die de reeks Nachtwacht voortzet) en de indrukwekkende inkleuring van Shirow Di Rosso. Wat een topteam!
Ook scenarist Marc Legendre scoort punten. Logisch. Wie een gorilla Gust noemt en zo de gelijknamige iconische zilverrug van de Zoo van Antwerpen alle eer betoont, kan weinig fout doen voor ons. Maar het gaat gelukkig verder. De Droom van Arthur is schitterend opgebouwd. De verhaallijnen in Congo en Antwerpen houden elkaar netjes in evenwicht en worden beide tegelijk naar een hoogtepunt gestuwd. De slotpagina is er eentje die op ons netvlies plakt. Dodelijk efficiënt. Sober en schitterend ingekleurd. Klasse. Man, dit is goed.
Toch is De Droom van Arthur voor ons niet de beste De Kronieken van Amoras ooit. Het is wel het mooiste zijspoor ooit. Met de vliegende aap is er immers opnieuw een rode draad bijgekomen waardoor we nu wel echt snakken naar een afronding van deze cyclus. Als die allemaal netjes in elkaar verweven kunnen worden, dan zullen wij pas echt heel diep buigen.
De jongste drie covers van De Kronieken van Amoras laten pure tristesse zien. Laat je er niet door misleiden. Binnenin vind je de allersterkste verhalen van de reeks. Topklasse.
WOUTER PORTEMAN
Ook dit jaar én volgend jaar zijn weer gloednieuwe uitvoeringen van kortere Suske en Wiske-verhalen te verwachten die in de loop van de decennia voor diverse reclamedoeleinden, vakantiealbums en andere uitgaven dan de gewone reguliere reeks zijn gemaakt. Standaard Uitgeverij brengt deze samen onder de reeksnaam Suske en Wiske in het Kort en daarvan zijn al veertig albums die enkel te koop zijn in of via stripspeciaalzaken en De Fameuze Fanclub.
Luc Morjaeu ontwierp voor de in 2023 te verschijnen delen 41 tot 50 ook weer nieuwe covers. Verspreid over het jaar komen ze per drie of vier albums uit, alle in softcover.
Ook dit jaar én volgend jaar zijn weer gloednieuwe uitvoeringen van kortere Suske en Wiske-verhalen te verwachten die in de loop van de decennia voor diverse reclamedoeleinden, vakantiealbums en andere uitgaven dan de gewone reguliere reeks zijn gemaakt. Standaard Uitgeverij brengt deze samen onder de reeksnaam Suske en Wiske in het Kort en daarvan zijn al veertig albums die enkel te koop zijn in of via stripspeciaalzaken en De Fameuze Fanclub.
Luc Morjaeu ontwierp voor de in 2023 te verschijnen delen 41 tot 50 ook weer nieuwe covers. Verspreid over het jaar komen ze per drie of vier albums uit, alle in softcover.
Ook dit jaar én volgend jaar zijn weer gloednieuwe uitvoeringen van kortere Suske en Wiske-verhalen te verwachten die in de loop van de decennia voor diverse reclamedoeleinden, vakantiealbums en andere uitgaven dan de gewone reguliere reeks zijn gemaakt. Standaard Uitgeverij brengt deze samen onder de reeksnaam Suske en Wiske in het Kort en daarvan zijn al veertig albums die enkel te koop zijn in of via stripspeciaalzaken en De Fameuze Fanclub.
Luc Morjaeu ontwierp voor de in 2023 te verschijnen delen 41 tot 50 ook weer nieuwe covers. Verspreid over het jaar komen ze per drie of vier albums uit, alle in softcover.
Ook dit jaar én volgend jaar zijn weer gloednieuwe uitvoeringen van kortere Suske en Wiske-verhalen te verwachten die in de loop van de decennia voor diverse reclamedoeleinden, vakantiealbums en andere uitgaven dan de gewone reguliere reeks zijn gemaakt. Standaard Uitgeverij brengt deze samen onder de reeksnaam Suske en Wiske in het Kort en daarvan zijn al veertig albums die enkel te koop zijn in of via stripspeciaalzaken en De Fameuze Fanclub.
Luc Morjaeu ontwierp voor de in 2023 te verschijnen delen 41 tot 50 ook weer nieuwe covers. Verspreid over het jaar komen ze per drie of vier albums uit, alle in softcover.
